Nazwa produktu: |
Dihydro-kumaryna |
CAS: |
119-84-6 |
MF: |
C9H8O2 |
MW: |
148.16 |
EINECS: |
204-354-9 |
Kategorie produktów: |
Kumaryny |
Plik Mol: |
119-84-6.mol |
|
Temperatura topnienia |
24-25 ° C (świeci się) |
Temperatura wrzenia |
272 ° C (świeci) |
gęstość |
1,169 g / ml w 25 ° C (świeci się) |
FEMA |
2381 | DIHYDROCOUMARYNA |
współczynnik załamania światła |
n20 / D 1.556 (świeci) |
Fp |
> 230 ° F |
temp. przechowywania |
Przechowywać w temperaturze poniżej + 30 ° C. |
Środek ciężkości |
1.169 |
Rozpuszczalność w wodzie |
nierozpuszczalny |
Numer JECFA |
1171 |
BRN |
4584 |
CAS DataBase Reference |
119-84-6 (odniesienie CAS DataBase) |
Odniesienie chemiczne NIST |
2H-1-benzopiran-2-on, 3,4-dihydro- (119-84-6) |
System rejestru substancji EPA |
3,4-dihydrokumaryna (119-84-6) |
Kody zagrożeń |
Xn |
Oświadczenia dotyczące ryzyka |
22-36 / 37/38 |
Oświadczenia dotyczące bezpieczeństwa |
26-36 |
WGK Niemcy |
3 |
RTECS |
MW5775000 |
TSCA |
tak |
Kod HS |
29322980 |
Dane o niebezpiecznych substancjach |
119-84-6 (dane o niebezpiecznych substancjach) |
Opis |
Dihydrokumaryna (DHC) o słodkim, kremowym i ziołowym zapachu, o lekko przypalonym smaku, jest stosowana jako środek aromatyzujący w żywności, tytoniu, mydle, perfumach itp. Jej egzotyczny smak dobrze komponuje się z karmelem, orzechami, nabiał, wanilia, owoce tropikalne i alkohol. Jest to eukariotyczny metabolit występujący w fasoli tonka uprawianej w północnej Ameryce Południowej, z której został wyizolowany już w latach dwudziestych XIX wieku, a także w słodkiej koniczynie. Inne zastosowania obejmują rozpuszczalnik organiczny i półprodukt farmaceutyczny. Wykazano, że wpływa na proces epigenetyczny ludzkich komórek in vitro. |
Właściwości chemiczne |
klarowna, jasnożółta do brązowej ciecz po stopieniu |
Właściwości chemiczne |
Dihydrokumar tworzy bezbarwne kryształy (tt 24 ° C) o słodkim, ziołowym zapachu. Dihydrokumaryny wytwarza się przez uwodornienie kumaryny, na przykład w obecności katalizatora niklowego Raneya. Inny proces polega na uwodornieniu heksahydrokumaryny w fazie parowej w obecności katalizatorów Pd lub Pt-Al2O3. Heksahydrokumarynę wytwarza się przez cyjanoetylację cykloheksanonu i hydrolizę grupy nitrylowej, po czym następuje zamknięcie pierścienia na lakton. |
Właściwości chemiczne |
Dihydrokumaryna ma zapach hasanu podobny do kumaryny w temperaturze pokojowej lub przypominający nitrobenzen w wyższej temperaturze [1]. Ma ohydny smak |
Używa |
Perfumeria. |
Przygotowanie |
Poprzez redukcję kumaryny pod ciśnieniem w obecności niklu w temperaturze 160–200 ° C lub w obecności Pd-BaSO4 w roztworze alkoholowym. |
Definicja |
ChEBI: Chromanon, który jest 3,4-dihydro pochodną kumaryny. |
Ogólny opis |
Biała do bladożółtej klarowna oleista ciecz o słodkim zapachu. Krzepnie w temperaturze pokojowej. |
Reakcje na powietrze i wodę |
Roztwory substancji chemicznej w wodzie są stabilne krócej niż dwie godziny. Nierozpuszczalne w wodzie. |
Profil reaktywności |
Hydrokumaryna to alakton (zachowuje się jak ester). Estry reagują z kwasami, uwalniając ciepło wraz z alkoholami i kwasami. Silne kwasy utleniające mogą powodować gwałtowną reakcję, która jest wystarczająco egzotermiczna, aby spowodować zapłon produktów reakcji. Ciepło jest również wytwarzane w wyniku interakcji estrów z ługami. Wodór palny powstaje w wyniku mieszania estrów z metalami alkalicznymi i wodorkami. Hydrokumaryna może ulegać hydrolizie w środowisku zasadowym lub kwaśnym. |
Zagrożenie pożarowe |
Hydrokumaryna jest łatwopalna. |
Surowy materiał |
Kwas trans-cynamonowy -> Kumaryna |